۱)یادگیری و درک کردن پیرامون خود و محیط اجتماعی و مادی خویش.
۲)به کارگیری اطلاعات برای تنظیم اهداف واقعی.
۳)استفاده از تواناییهایی جهت کنترل محیط و سرنوشت خود، تا آنجایی که بتوانیم به اهدافمان نایل آئییم.
۴)حساسیت داشتن نسبت به نیازها و دغدغههای سایرین، به گونهایی که نقش مثبتی در زندگی داشته باشیم.
مفهوم سازگاری از زیست شناسی به حیطه روان شناسی وارد شده است.این مفهوم از اصطلاح زیست شناختی سازش، الگوگیری شده است.سازش به مجموعه کوششهایی اطلاق میشود که یک نوع خاص از موجودات زنده، برای سازگار شدن یا ایجاد تغییر در محیط خود اعمال کنند. اما، انطباق یا سازگاری فرایند پویا است که در طی این فرایند ارگانیزم سعی میکند تا بین آنچه که انجام میدهد یا میخواهد انجام دهد و همچنین با آنچه که محیط و جامعه طلب میکند، توازن برقرار کند(ویتن، ۲۰۰۳).در معنا و تعبیر دیگر، سازگاری فرایندی است که در طی آن رفتارها، افکار و احساسهای خودمان و دیگران را میفهمیم وآن ها را تغییر میدهیم و در پرتوآن به حدی از تحول میرسیم که بروز راهبردهای مواجهای لازم ومفید برای مقابله با نیازها و چالشهای روزانه امکانپذیر میگردد. اکثررفتارها، افکارو احساسهای ما میتوان به محوری متشکل از جنبههای شخصیتی، اجتماعی و زیست شناختی مربوط دانست.یعنی بخشی از آن به ویژگیهای شخصیّتی یا دیگرخصوصیات روان شناختی، بخش دیگربه نیروها و فشارهای اجتماعی و بخش سوم، به بنیادهای زیست شناختی اختصاص دارد و تعیین کننده اساسی رفتارها، افکار و احساسات در یک موقعیت خاص، یکی از سه عامل مذکور خواهد بود؛ اگرچه ممکن است در بعضی موقعیّتها یا موارد نیز دو عامل همراه هم یا هر سه عامل به طور مشترک در تعامل با همدیگر، رفتارها، افکار و احساسات را به وجود بیاورند و سازگاری فرد را تأمین کنند(آلن،۱۹۹۰).
سرعت زیاد در تغییرات جامعه و بروزتحولات تکنولوژیک، نیازها و خواستهای جدید را به و جود میآورد؛نیازهای ایجاد شده، مجموعهای از فشارهای روانی را بر فرد تحمیل میکند و سازگاری او را بر هم می زند.با وجود این، سازگاری ایجاد شده در یک موقعیّت، به معنی سازگاری درموقعیتهای دیگر نیست.به عبارت دیگرسازگاری موجود زنده دائم در حال تغییراست.
درمفهوم وسیع و گسترده، سازش به بقای نوع اشاره دارد ولی سازگاری به تسلط فرد بر محیط و احساس کنار آمدن بر خودش مربوط میشود.بنابراین علاوه برعوامل زیستی، روش زندگی واحساس در مورد روش زندگی نیز از عوامل سازگاری انسانها تلّقی میشود و به همین علّت است که سازگاری فرایندی پویا و فعال خوانده میشود.انسان موجود پیچیدهای است که نیازهای فراوانی دارد و برای رفع این نیازها یا سازگاری با آنها زمان و انرژی زیادی را صرف میکند. در یک روزچند بار،گرسنه میشود که در پاسخ به گرسنگی،غذا میل میکند.تا بین تقاضاهای بدنی و انرژی بدنی از یک سو و انرژی غذایی در دسترس از سوی دیگر، تعادل برقرار کند.زندگی هرفرد شامل یک سری ازهمین توالیها است که دائم نیازهایی به وجود میآیند و سپس ارضاء میشوند.طرح مذکوریک طرح آشنا و معمول در سازگاری زیستی ملحوظ میشود که در زندگی همه موجودات زنده بروز مینماید (موسوی،۱۳۷۷).
برای یک انسان یا به طور کلی جاندار،فعالیّت جاری(۱)به یک مانع برخورد میکند(۲) و مسئله خاصی پدید میآید، موجود زنده یا پویا فعالیّت، رفتارهای گوناگونی از خود نشان میدهد(۳) و مسئله را حل میکند و موجود ادامه مییابد(۵) یا سازگاری جدید بروز مینماید. چنانچه یک مانع به طور پیاپی وجود داشته باشد، جانداردرمدت زمانی کمتر پاسخ رضایت بخش میدهد و پاسخ مطلوب با فعالیّتهای اضافی وبیربط نیزهمراه نیست.اگرجاندار نتواند مانع را برطرف کند(۶)یا آن را از فرا روی خود بردارد، سازگاری مجدّد حاصل نمیشود.این فرایند به وسیله تعدادی از نظریهپردازان کارکردگرا درباره فرایند یادگیری که در برخورد با نیازها بروز میکند و در واقع معادل سازگاری مجدّد تلّقی میشود، پذیرفته شده و مورد تأیید قرار گرفته است(هیلگارد و بارو؛۱۹۷۵).
عشق پاک ...برچسب : سازگاری, نویسنده : aeshghpak1375e بازدید : 127