دلبستگی و نظریه های آن

مقدمه

بالبی هماهنگ با اسلاف خود، قائل به وجود نیازهای نخستین و ضروری برای ارضا (مثلا نیاز تغذیه) است. معذلک وی این نکته را مورد تاکید قرار می دهد که افزون بر نیازهایی که تاکنون به عنوان نیاز نخستین در فرد آدمی شناسایی شده اند یک نیاز دیگر نیز در واقع وجود دارد که تاکنون آن را ثانوی می پنداشتند: و این نیاز دلبستگی است. نیاز دلبستگی نیز نخستین است. یعنی ازهیچ نیاز دیگری مشتق نشده است و نیاز اساسی برای تحول شخصیت است (منصور و داستان، ۱۳۸۸).

دلبستگی محصول تکامل و ضامن بقای کودک است. چون باعث می شود مراقبان کودک از او محافظت کنند و زمینه ساز رشد و نمو وی شوند (کاپلان[۱]، ۲۰۰۰، ترجمه ی فیروز بخت، ۱۳۹۰). رفتار دلبستگی که ازنقطه ی شروع در کودکی وجود دارد به تدریج متنوع می گردد، به چهره های معین گسترش می یابد، در تمام زندگی پابرجا می ماند و تحت اشکال مختلفی متجلی می گردد و گاهی تحت اشکال رمزی (نامه نگاری، ارتباطات تلفنی) به منظور تامین تماس بروز می کند (منصور و داستان، ۱۳۸۰).